Μια νύχτα...

Πλανήτης γη, σαν ζαχαρωτό την κοιτώ/
έτοιμος μέσα στο matrix να χαθώ/
αφού πρώτα προγραμματίσω τον νευρικό μου ιστό/
τον εγκέφαλο μπορώ να χειριστώ στο 100 τις εκατό/
μπαίνω στην πίστα το παιχνίδι ξεκινώ/
είναι νύχτα σε ένα σκοτεινό σοκάκι περπατώ/
όταν ο αέρας αρχίζει να γίνεται απειλητικός/
βροχή καταρακτωδώς πανικός κίνηση χωρίς οδηγούς/
μηχανήματα με αυτόματους πλοηγούς/
ο ουρανός γεμάτος αριθμούς/
οι σταγόνες από γράμματα ο δρόμος πεντάγραμμο έπαιζε ρυθμούς/