Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Σάπιο Μήλο

 Και αφήνεις λίγο απ' τον εαυτό σου να καταρρεύσει μαζί με τους άλλους που σιγά σιγά αρχίζουν να μοιάζουν με σένα.

Τα ερείπια μίας εποχής κλείνουν το δρόμο και εμποδίζουν την επόμενη να μπει στον διάβα της.

Και μέχρι να βρούμε το κρυφό κατατάλλα στοιχείο που μας έκανε αυτό που είμαστε, ασχολούμαστε με πράγματα ίσως ασήμαντα, ή και σημαντικά. Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω;

Ένας κήπος με γαρδένιες μία φορά μου είπε πως είμαι τόσο μικρός που καταλήγω μεγάλος σε ένα κόσμο μεγάλων.

Τα μικρά της μάτια με κοίταξαν αλλά δεν το κατάλαβα ποτέ, πράγμα που με κάνει να αναρωτιέμαι εκείνη τι σκέφτηκε.

Προσπάθησα να απομακρυνθώ απ' τις σκέψεις, ότι αυτή δε με πήρε σοβαρά και αυτή δε θα καταλάβει.

Σήκωσε το φουστάνι της και μου έδειξε τα εσώρουχά της.

Τα μπεζ εσώρουχά της.

3 σχόλια :