Ι
Αυτή ο χαρακτήρας. Στο κέντρο, στις άκρες, στο περιθώριο, σε ένα τούνελ κάτω από τη σκηνή, κρεμασμένος -Αντίο. Ένα χέρι δίνει νερό σε έναν που μόλις έχασε το λεωφορείο, άλλο χέρι ποτίζει τα φυτά αυτού που έφυγε, εξαίφνης δύο χέρια βοηθάνε μια γυραιά κυρία να διασχίσει το δρόμο, φροντίζει το σκύλο σας, φροντίζει το κήπο σας, διαφημίζει τη τέχνη σου, σώζει την υπόληψη του, βγάζει μία τρίχα από το σακάκι της δικηγόρου καθώς αυτή - αγχωμένη πολύ - στριμώχνεται στο 230, γεμίζει την άδεια του καρδιά, γεμίζει το άδειο βάζο στο νεκροταφείο, δίνει αίμα, δίνει κώλο - τρόπος του λέγειν - τι διαόλο κάνει στη ζωή του; Όλο κάνει και τίποτα δεν κάνει. Όλο κινείται κι όλο στο ίδιο μέρος την βλέπω. Αλλού. Έτσι έλεγαν. Λίγο αλλού. Λέει ξέρω τι θέλω και δεν το κάνει γιατί δεν ξέρει τι θέλει. Λένε φευγάτη.
Της λέω καλύτερα να το πλύνεις αυτό το τραπέζι, να το πλύνεις και ας δεν είναι το βετέξ φρέσκο και μυρωδάτο, όχι για την εικόνα και κυρίως για την εικόνα. Να το πλύνεις για να σηκωθείς απ' το κρεβάτι ή να το πλύνεις γιατί σηκώθηκες και πρέπει κάτι να κάνεις, πριν ακόμα αναπνεύσεις, πριν η καρδιά σου είναι σε κατάσταση - . Αλλά μου τα χαλάει. Αρχίζει να το πλένει και ξυπνάει τους φίλους μου, δίνει μαξιλάρι σε αυτόν που δεν έχει και ξυπνάει αυτόν που έχει, βάζει τον ανεμιστήρα να λειτουργεί γι' αυτούς που λιώνουν, και σπάει τον ανεμιστήρα και έτσι οι άλλοι για πάντα θα λίωνουν.
Πήγαιναν τέλεια. Όλα πήγαιναν τέλεια, μέχρι που εμφανίστηκες εσύ και μας χάλασες τον ύπνο, και μας χάλασες τη φάση, άνιωθη. Αδέξια ... Μόνο και μόνο επέιδη ξύπνησες και πίστεψες ότι μπορείς να κάνεις τη ζωή μας καλύτερη. Καλύτερα να μην υπήρχες. Να μη μας δημιουργούσες. Να μη μας κατεστρεφες.
Και κάποιος Γάλλος είπε γι' αυτήν... Ξέρεις, αυτό δηλώνει έλλειψη ευφυϊας - το να μη μπορείς να προβλέψεις, μίας κίνησης, την επόμενη κίνηση
ê t r e m a l a d r o i t .
.
Αυτή ο χαρακτήρας. Στο κέντρο, στις άκρες, στο περιθώριο, σε ένα τούνελ κάτω από τη σκηνή, κρεμασμένος -Αντίο. Ένα χέρι δίνει νερό σε έναν που μόλις έχασε το λεωφορείο, άλλο χέρι ποτίζει τα φυτά αυτού που έφυγε, εξαίφνης δύο χέρια βοηθάνε μια γυραιά κυρία να διασχίσει το δρόμο, φροντίζει το σκύλο σας, φροντίζει το κήπο σας, διαφημίζει τη τέχνη σου, σώζει την υπόληψη του, βγάζει μία τρίχα από το σακάκι της δικηγόρου καθώς αυτή - αγχωμένη πολύ - στριμώχνεται στο 230, γεμίζει την άδεια του καρδιά, γεμίζει το άδειο βάζο στο νεκροταφείο, δίνει αίμα, δίνει κώλο - τρόπος του λέγειν - τι διαόλο κάνει στη ζωή του; Όλο κάνει και τίποτα δεν κάνει. Όλο κινείται κι όλο στο ίδιο μέρος την βλέπω. Αλλού. Έτσι έλεγαν. Λίγο αλλού. Λέει ξέρω τι θέλω και δεν το κάνει γιατί δεν ξέρει τι θέλει. Λένε φευγάτη.
Της λέω καλύτερα να το πλύνεις αυτό το τραπέζι, να το πλύνεις και ας δεν είναι το βετέξ φρέσκο και μυρωδάτο, όχι για την εικόνα και κυρίως για την εικόνα. Να το πλύνεις για να σηκωθείς απ' το κρεβάτι ή να το πλύνεις γιατί σηκώθηκες και πρέπει κάτι να κάνεις, πριν ακόμα αναπνεύσεις, πριν η καρδιά σου είναι σε κατάσταση - . Αλλά μου τα χαλάει. Αρχίζει να το πλένει και ξυπνάει τους φίλους μου, δίνει μαξιλάρι σε αυτόν που δεν έχει και ξυπνάει αυτόν που έχει, βάζει τον ανεμιστήρα να λειτουργεί γι' αυτούς που λιώνουν, και σπάει τον ανεμιστήρα και έτσι οι άλλοι για πάντα θα λίωνουν.
Πήγαιναν τέλεια. Όλα πήγαιναν τέλεια, μέχρι που εμφανίστηκες εσύ και μας χάλασες τον ύπνο, και μας χάλασες τη φάση, άνιωθη. Αδέξια ... Μόνο και μόνο επέιδη ξύπνησες και πίστεψες ότι μπορείς να κάνεις τη ζωή μας καλύτερη. Καλύτερα να μην υπήρχες. Να μη μας δημιουργούσες. Να μη μας κατεστρεφες.
Και κάποιος Γάλλος είπε γι' αυτήν... Ξέρεις, αυτό δηλώνει έλλειψη ευφυϊας - το να μη μπορείς να προβλέψεις, μίας κίνησης, την επόμενη κίνηση
ê t r e m a l a d r o i t .
.
ΙΙ
Έκανα το εξής. Της έθεσα το πρόβλημα της ως πρόβλημα μου, για να βρει τη λύση. Μα κατάλαβε ότι προσπάθησα να την εξαπατήσω και λύση δε βρέθηκε.
Μόνο ένα ερώτημα.
Πως θα τη κάνουμε να ξυπνήσει
ένα πρωί
(τελείως)
γι' αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου