Πατέρας και υιός συζητούν :
"Παιδί μου δεν γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός θεός σου έδωσε."
"Μα δεν ξέρω να πετάω" απάντησε ο υιός.
"Σωστά..."είπε ο πατέρας. Και περπατώντας τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού , στο βουνό.
"Βλέπεις, υιέ μου ; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις , θα έρθεις εδώ , θα πάρεις βαθιά ανάσα , θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις.
Ο υιός αμφέβαλλε.
"Κι αν πέσω;"
"Ακόμα και άν πέσεις, δεν θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια" αποκρίθηκε ο πατέρας.
Το παιδί γύρισε στο χωρίο να δει τους φίλους του, τις παρέες του , όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του.
Οι πιο στενόμυαλοι του έιπαν:
"Είσαι LOCO? Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος..Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες ; Τι νόημα έχει να πετάξεις;
Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:
"Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις απο μία σκάλα η απο την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά, απο τον γκρεμό ρε παιδί μου;..."
Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και , με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του την δύναμη αλλά, δυστυχώς , έπεσε στο έδαφος
Με ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.
"Μου είπες ψέματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πώς χτύπησα! Δεν είμαι σαν και εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι."
"Παιδί μου" είπε ο πατέρας, "για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.
-Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.
-Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις στο περπάτημα."
Χόρχε Μπουκαϊ / Να σου πω μια ιστορία / opera animus / σελ. 81
Kisses bitches
"Παιδί μου δεν γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός θεός σου έδωσε."
"Μα δεν ξέρω να πετάω" απάντησε ο υιός.
"Σωστά..."είπε ο πατέρας. Και περπατώντας τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού , στο βουνό.
"Βλέπεις, υιέ μου ; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις , θα έρθεις εδώ , θα πάρεις βαθιά ανάσα , θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις.
Ο υιός αμφέβαλλε.
"Κι αν πέσω;"
"Ακόμα και άν πέσεις, δεν θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυνατό στην επόμενη προσπάθεια" αποκρίθηκε ο πατέρας.
Το παιδί γύρισε στο χωρίο να δει τους φίλους του, τις παρέες του , όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του.
Οι πιο στενόμυαλοι του έιπαν:
"Είσαι LOCO? Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος..Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες ; Τι νόημα έχει να πετάξεις;
Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:
"Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις απο μία σκάλα η απο την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά, απο τον γκρεμό ρε παιδί μου;..."
Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και , με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του την δύναμη αλλά, δυστυχώς , έπεσε στο έδαφος
Με ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.
"Μου είπες ψέματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πώς χτύπησα! Δεν είμαι σαν και εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι."
"Παιδί μου" είπε ο πατέρας, "για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.
-Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.
-Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις στο περπάτημα."
Χόρχε Μπουκαϊ / Να σου πω μια ιστορία / opera animus / σελ. 81
Kisses bitches
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου