Κάποτε υπήρξε μια τύπισσα που κοιμόταν πολύ. Για την ακρίβεια δεν ξύπναγε ποτέ. Κοιμόταν 24-7 και επειδή ήταν καύλα την είπανε Ωραία Κοιμωμένη. Η τύπισσα είχε φρικάρει να ζει και επειδή φοβόταν και να πεθάνει έπεσε για ύπνο και δεν ήθελε να ξυπνήσει με τίποτα. Δεν ήθελε να ξυπνήσει γιατί ήταν αρκετά δειλή να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και απολάμβανε να ζει στα όνειρα της. Εκεί έφτιαχνε δικούς της κόσμους με το μυαλό της. Μόνταρε τη φάση της όπως ήθελε και πάντα στο τέλος θα έβρισκε λύσεις για τα προβλήματα της. Ναι ακόμα και στα όνειρα υπάρχουν προβλήματα, αφού ο κόσμος που ζούμε είναι προβληματικός και τα όνειρα δεν είναι παρά ένα κομμάτι του. Αυτό όμως που κάνει τα όνειρα πιο ανεκτά από τη πραγματικότητα είναι ότι σε αυτά ποτέ δε χάνεται η ελπίδα ακόμα και αν αυτή είναι απατηλή. Έτσι η κοιμωμένη δεν ήθελε να ξυπνήσει. Γιατί δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς ελπίδα. Όμως δεν καταλάβαινε ότι όσο ήταν μαζί με τις πλασματικές ελπίδες της, οι λιγοστές πραγματικές ελπίδες της για να ζήσει έσβηναν.
Γιαυτό ξύπνα μωρή καριόλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου