Μαθαίνω συνεχώς ψέματα

Νιώθω ότι μαθαίνω συνεχώς ψέματα, διότι το επόμενο καινούργιο πράγμα που μαθαίνω, για κάτι, καταρρίπτει το προηγούμενο που ήξερα γι’ αυτό. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι αλλάζει η αντίληψη σου περί του πράγματος που βλέπεις και σύμφωνα με την καινούργια άποψη που έχεις αποκτήσει, ξανακοιτώντας το ίδιο αντικείμενο και πλέον βλέπεις ότι πριν το έβλεπες έτσι και τώρα το βλέπεις αλλιώς. Τέλος καταλήγεις να αναρωτιέσαι το ίδιο αρχικό ερώτημα , τι είναι αυτό βλέπω;

Αλλάζεις απόψεις για αυτό το πράγμα ως συνέπεια να αλλάζεις αντιλήψεις, ύστερα απόψεις κ.ο.κ μέχρις ότου πεις τέλος, αυτό είναι, το βρήκα. Όταν όμως κοιτάς κάτι που δεν ξέρεις τι είναι, πως μπορείς να μάθεις τι είναι; Η απάντηση είναι, δεν πρόκειται να μάθεις ποτέ, πάντα θα νομίζεις και ίσως να το έχεις παρατηρήσει, αφού συνεχώς το αμφισβητείς, γιατί πολύ απλά δεν ξέρεις τι είναι. Συνεπώς, όσο και αν το θέλεις ποτέ δε θα μάθεις. Μόνο αν αυτός που το έφτιαξε στο πει. π.χ. αναρωτιέσαι, τι είναι η ζωή και ξαφνικά έρθει ο θεός και σου πει, η ζωή είναι αυτό. Οκ, ευχαριστώ.

Συμπέρασμα

Από το κείμενο καταλήγω, ότι μόνοι μας, την αλήθεια δεν θα τη μάθουμε ποτέ και αφού δεν θα την μάθουμε ποτέ αυτό που μόλις είπα σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια αλλά ψέματα συνεπώς την ξέρουμε ήδη. Γαμάτο;