Άλλη μια όμορφη μέρα

Αυτά τα κτίρια δεν έχουνε ψυχή, είναι φερέφωνα των δημιουργών τους και από την πρώτη μέρα που χτίζονται, βλέπεις ότι θα καταρρεύσουν όσο στιβαρά, ογκώδη, έξυπνα και αν χτίζονται. Οι δρόμοι φθείρονται από τα φρεναρίσματα. Ο αέρας παραμένει σταθερός, έχει να μετακινηθεί εδώ και καιρό, το καταλαβαίνεις από τη δύσπνοια που σου προκαλεί, σε συνοδεία με το καυσαέριο όπου όλοι το γνωρίζουμε ότι είναι γκρι. Τα ταξί είναι κίτρινα και το ανοιχτό μπλε είναι ο ουρανός. Το νερό είναι διαφανές και η οθόνη του υπολογιστή μου άσπρη.

Τα δέντρα είναι ζωηρά τα πουλιά περιπλανιούνται και οι άνθρωποι κάνουν υπομονή. Ο καπνός οδεύει προς τον ουρανό και ο ουρανός είναι μπλε ανοιχτό. Οι δρόμοι σκονισμένοι, τα σπίτια εύθραυστα με μικρές φράχτες και τα παπούτσια ξεθωριασμένα. Ο ήλιος καίει σα πούστης. Το νερό λύτρωση και ο αέρας καθαρός και συνάμα τέλειος αγωγός των αναλογικών σημάτων.